Një nga pikat e forta të Esencial është departamenti i R&D. Ky departament propozon dhe zhvillon projekte të fokusuara në përmirësimin e cilësisë së produkteve të prodhuara me teknologjinë e gjelbër SCFE CO2.
Në projektin ambicioz të përpunimit të mbetjeve nga agroindustria, në rastin e pomave të ullirit, Kërkimi dhe Zhvillimi vendosi një kriter kryesor të panegociueshëm, tharjen e pomave sapo të dalë nga prodhimi i vajit të ullirit. Për më tepër, tharja në mikrovalë dhe përpunimi i mëtejshëm me SCFE CO2 u kërkua shprehimisht për të mos reduktuar përmbajtjen e fitokomponimeve kryesore të pulës së ullirit.
Nevoja për procese më të qëndrueshme ka bërë që industritë ushqimore dhe
shkencëtarët të zhvillojnë teknika alternative në përputhje me adoptimin e metodave të nxjerrjes së gjelbër dhe miqësore me mjedisin. Operacione të tilla përdorin impiante të rinovueshme, burime të gjelbra dhe tretës, si gazi inert CO2. Për të reduktuar konsumin e energjisë dhe kohën e punës, hapat për të valorizuar nënproduktet agro-industriale të tilla si pomaci (mbeturinat) e ullirit.
Metodat e tharjes shkaktojnë një efekt të rëndësishëm në matricat e biomasës, si në rastin e pomacit të ullirit, duke ndikuar në disa veçori të fitokomponimeve. Prandaj, zakonisht preferohet tharja në ngrirje ose në mikrovalë, pasi nuk dëmton dhe redukton humbjet e përbërësve të paqëndrueshëm dhe ndryshimet negative në strukturën, ngjyrën dhe aromën e përbërësve bioaktive. Megjithatë, tharja në ngrirje është një proces i shtrenjtë që duhet të përputhet plotësisht me objektivat e qëndrueshmërisë ekonomike dhe mjedisore. Prandaj, ekipi ynë i R&D ngriti këtë projekt tharjeje me mikrovalë. Ky projekt u bë realitet falë mbështetjes së një granti nga projekti #CoSolve-19 financuar nga GIZ Albania.
Kjo punë u përqendrua në tharjen dhe nxjerrjen e mëvonshme të dioksidit të karbonit superkritik (SC-CO2) nga pomaci i ullirit, i cili është miqësor me mjedisin dhe për përfitime funksionale nga fitokomponimet.
Ndër fitokomponentët e mbetur në pomakun e ullirit si mbetje agroindustrie, departamenti i Kërkimit dhe Zhvillimit ka hartuar një paraqitje skematike.
Fatkeqësisht, njerëzit i quajnë të gjitha këto përbërje kimike të dhëna nga natyra bujare “plehra” dhe më pas i hedhin duke ndotur dhe ndotur tokën. Nëse këto trajtohen si “mbeturina”, dhe si të tilla, ne mund t'i shkatërrojmë duke i djegur, ne kemi bërë edhe një herë një gabim të rëndë ndaj tokës dhe mjedisit. Për shembull, pas djegies së "mbeturinave" të pompës së ullirit, çlirohen disa hidrokarbure aromatike policiklike të quajtura Benzo-piren, i cili është shumë i rrezikshëm për njerëzit dhe mjedisin.